Profesör Olmak !

Ders : Tılsım-Muska

Örnek Rp: Yüzünü buruşturarak öğrencileri süzdü. Sabah kahvaltısında öğrenciler ne kadar gürültücü oluyorlardı. Oysa yemek yiyen bir insanın sessiz olması gerekirdi. Başını öne eğip abağındaki poğaçayı çatalıyla deşmeye devam etti. Bu aralar nedense hiç iştahı yoktu , kedisi Cincır bile ondan daha çok yemek yiyordu. Ve her sabah duyduğu gürültü neden şimdi ona çin işkencesi gibi geliyordu. Acaba o yaştayken o da böyle bir ses bombası mıydı? Başını sanki bu soruyu başkası sormuş gibi iki yana sallayarak gözlerini tekrar yemek tabağına çevirdi. Elbette böyle gürültücü olamazdı , heralde annesi onu döverek öldürürdü.. Tabağını yine tüm aç gözlülüğüyle doldurmuştu. Oysa iştahı olmasa bile tabağındakilerin hepsini yemezdi. Acaba bu kadar emek verip bunları hazırlayan ev cinleri , artıkları boşaltırken yemedikleri için beddua ediyorlar mıydı? Etseler de etmeseler kimin umrundaydı.. Yeterince karışmış durumda olan hayatında bir değişiklik olacak mıydı? Hiç sanmıyordu. Dizinin üzerine örttüğü beyaz mendili hızla üçgen piçimine getirip masanın üzerine koydu. Sağında ve solunda oturan profesörlere gülümseyerek;

-"Afiyet olsun.."

Onların teşekkür dileklerini dinledikten sonra masaların arasından ders işleyeceği sınıfa çıktı. Her ders işleyeceği gün erkenden sınıfa çıkar , sihir kullanmadan ders malzemelerini hazırlardı. Bugünde farklı olmayacaktı.. Tozların havada uçuştuğu sınıfa sessizce girdi. Aradan bir haftasonu geçmişti ve hale bak.. Bu okulda temizlik hiç ön planda olmayacak mıydı? Hızlı adımlarla pencerenin yanına gitti ve büyük pencerenin önündeki teneke kapıyı çekip açtı. İçeriye süzülen ışıkla gözlerinin kamaştığını hissetti. Böyle içerideki hava da tazelenmişti.

Sınıfın arkasında duran ve kilitli olmamasına karşı hiçbirşeyin çalınmadığı dolabın yanına gitti. Bu sınıftaki tek temiz şey bu olmalıydı. Gıcırtı eşliğinde kapağını açıp içini eşelemeye başladı. Bu kutu nerdeydi? Buralarda olması gerekirdi.. Acaba dolap mı bu kutu için çok büyüktü de görememişti. Yoksa .. Evet üzerinde bir sürü şey vardı. Üzerindeki dieğr malzemelri kenara koyup suratını astı , umarum tüyler ezilip parçalanmamıştır. Hızla kutuyu açtı. Beyazlığıyla göz kamaştıran tüyler sapasağlam duruyordu. Dolabı kapatıp kutuyla birlikte öğretmenler masasına döndü. Kutuyu masaya koyup tahtaya

-"Tüm Sınıfların İkinci Tısıl/Muska Dersi

Konu ~ Wingardium Leviosa

Not ~ Sınıfa gelenler lütfen öğretmenler masasındaki kutulardan birer adet tüy alsınlar.. '' yazdı.



Bu ders çok eğlenceli geçeceğe benziyordu. Bakalım öğrenciler bu basit büyü hakkında neler biliyorlardı. Geçen hafta olmayanlara herhangi bir kıyak geçip tanışma faslı bırakmayacaktı. Hatta belki puanlarını bile düşürebilirdi. Bu onların aktif olmalarına bağlıydı. Masada duran kum saatine bakıp birkaç dakika içinde öğrencielrin geleceğini anladı. Cüppesinin buruşmamasına diikat ederek masaya oturdu ve öğrencileri beklemeye koyuldu..

İksir dersi

---Bakanlık---

Ashley son kağıdı da imzaladıktan sonra kağıdı mavi kapaklı bir dosyaya koydu. Arkasına yaslandı ve odasına şöyle bir göz attı. Genel olarak hoş ve sevimli bir odaydı Ashley'e göre. Kırmızı duvarları ve siyah dolapları tam bir uyum içindeydi. Siyah mermer zemin ve tahta, kahverengi bir masayla oda tamamlanıyordu. Ashley karşı duvardaki eski tahtadan yapılmış saate baktı. İşten çıkma vaktinin geldiğini anladı ve siyah, deri çantasını alıp kapıya yöneldi. Kapının çelik kolunu açtı ve koridora çıktı. Koridor Ashley'nin odasından çok daha kasvetliydi. Ashley bu koridoru her gün geçmekten hiç hoşnut değildi. Ama iş gereği geçmek zorundaydı. Aslında iş gereği yapmak zorunda olduğu o kadar çok şey vardı ki... Ashley, bir an önce eve gitmek için hızlı adımlarla mermer zeminde ilerlemeye başladı.

Ashley son koridoru da geçtikten sonra kapanmak üzere olan bir asansöre son anda yetişti. Asansöre yetişmek için koştuğundan soluk soluğa kalmıştı Ashley. Asansörde iki tane büyücü vadı. Ashley birinin ziyaretçi olduğunu farketti. Bir an merakla baktıktan sonra önüne döndü Ashley. Ashley'nin bürosu yedinci kattaydı ve asansöre binmeyi artık çok sıkıcı buluyordu. Bu da işinin gerektirdiği bir şeydi. Altıncı kata geldiğinde içeriye Ashley'nin daha önce birçok kez gördüğü sıska, uzun boylu ve hafif kır saçı olan yaşlı bir büyücü bindi. Yaşlı büyücünin ardından üç tane kırmızı uçak girdi. Bunlar bakanlıkta haberleşmeyi sağlıyordu. Ashley bu kırmızı uçaklardan günde birçok kez kullanıyordu. Ashley bu minik kırmızı uçakları düşünürken asansör üçüncü kata kadar inmişti. Ashley bir anlık şaşkınlığın ardından kendini toparladı. Asansöre birçok büyücü binmişti. Ashley artık bu asansör yolculuğunun bitmesini istiyordu.

Ashley asansörden kendini kalabalık arityuma attı. Ortada kocaman bir altından heykel vardı. Siyah mermer zeminde ayaklar hızla hareket ediyordu. Ashley bu karmaşıklıkta güçlükle ilerleyerek buharlaşmak için boş bir şömine aramaya başladı. En sonuda boş bir şömine buldu. Şöminenin kenarında yeşil ''uç uç'' tozunda bir avuç alıp siyah ve oldukça büyük şömineye adımını attı. Yeşil ''uç uç'' tozunu şömineye serpti. Gideceği yeri bir yandan düşünüyor bir yanda da sesli söylüyordu.

''Walker malikanesi''

---Walker Malikanesi---

Ashley bir anlık sıkışma duygusunu yaşadıktan sonra gözlerini açtı. Burası Walker malikanesiydi. Gözlerini açtı ama aynı anda da bir şoka girdi. Her zaman gördüğü o sıcak ve sevimli oturma odası gitmişti. Oda tanınmaz haldeydi ve duvara kanla yazılmış koyu kırmızı bir yazı vardı. Ashley şömineden odaya adım attı. Odadaki değişime şöyle bir baktı. Yeşil koltuklar kirlenmiş ve devrilmiş, perdeler yırtılmış, pencere çatlamış, tahta sehpa devrilmiş ve dolayısıyla sehpanın üzerindeki kırmızı muggle işi çiçek de devrilmişti. Sanki biri burda ölümüne düello yapmıştı. Ashley adeta şaşkına dönmüştü. Ashley kafasını kaldırdı ve kanla yazılmış olan yazıya baktı. Şöyle yazıyordu:

''Ölüm kaderiniz. Bundan kaçamayacaksınız.''

Ashley'nin elinden çanta düşütü ve çıkardığı ses oda da yankı yaptı. Böyle bir şeyi kim yapabilirdi? Ashley derin bir soluk aldı ama soluğunu vermeye cesaret edemedi. Ashley yere baktı ve ayak izlerinin olduğunu gördü. Demek ki şömineden gelmişti tüm bunların sorumlusu olan kişi. Ashley ayak izlerinin devam edip etmediğini merak etti. Etrafına baktı ve ayak izlerinin devamının olduğunu fark etti. Ashley ayak izlerini takip etti ve hole kadar gittiğini anladı. Ashley asasını cübbesinin cebinden ani bir hareketle çıkardı ve asası önde koşar adımlarla ilerledi. Hole geçtiğinde burasının da aynı derece de dağınık olduğunu gördü. Ashley ayak izlerini uzunca bir süre takip etti ve bir kapıda bittiğini fark etti. Ashley kafasını kaldırdığında burasının kendi odasının kapısı olduğunu gördü. Bir an dehşete kapıldı ve koridorun gerisine baktı. Turuncu dar bir koridordu. Kenarlarda ailenin ölmüş büyükleri ve önemli kişilerin çerçeveleri vardı. Çoğunun camı çatlamış birkaçınınki de kırılmıştı. Ashley tekrar önüne döndü. Kendi kapısına baktı. Hiç bir zorlama yoktu. Yoksa bu bir tuzak mıydı? Ashley tedbiri elden bırakmak istemiyordu. Ashley kapıdan biraz uzaklaştı ve asasının kapıya yöneltti. Büyülü sözleri fısıldadı.

''Alahomora''

Kapı gıcırdayarak sonuna kadar açıldı. Ashley asası önde odaya yavaşça girdi. Bu odanın da oturma odasından farkı yoktu. Aayak izleri pencereye kadar gidiyordu. Pencere açıktı. Anlaşınlan bunları kim yaptıysa bu odadan kaçmıştı. Ashley yere baktı ve yerde bir kağıdın olduğunu gördü. Kağıdı aldı ve derin bir nefes alıp okumaya başladı. Kağıtta şunlar yazıyordu:

''Bu sadece yaşayacaklarımızın bir bölümü. Senle daha çok eğleneceğiz.''

Ashley yazıyı arka rakaya beş defa okudu. Yazı karakterlerine baktı. Ama ne yaparsa yapsın bu yazıyı yazanın kim olduğunu çıkartamıyordu Ashley. Ashley odada dolaştı. Burada sanki birileri bir şey aramıştı. Ashley bunu kendisine itiraf edemese de aradıklarını her neyse onu bulduklarına neredeyse emindi. Ashley odasında çok önemli şeyler saklamazdı. Ashley ne almak istediklerini çok merak etti ve odayı bu kez de Ashley aramaya başladı.

İlk önce giysi dolabından başladı. Bu dolap odanın bir duvarını tamamen kaplıyordu. Siyah renkte olan bu dolabın içinde bir çok çekmece vardı. Dolabın içi aynayla doluydu. Ashley her atarafta kendini görmekten biraz korkmuştu. Bu olanalrdan sonra artık duyuları daha dikkatliydi Ashley'nin. Ashley kıyafetlerini yere attı ve buradan bir şey almadıklarını anladı. Siyah dolabın kapağını kapattı ve dikdörtgen biçimdenki dolabın altındaki çekmeceleri aramaya başladı. Çekmecelerde de eksik yoktu. Ashley ayağa kalktı ve arkasına baktı. Çünkü az önce kapı büyük bir gürültüyle kapanmıştı. Ashley yere düşmüş olan asasını aldı. Bundan sonra daha dikkatli olmalıydı.

Ashley yatağına doğru ilerledi. Yatağının siyah baş ucu kırılmıştı. Yatağının ucundaki komodinin çekmeceleri ise açıktı ve aranmışa benziyordu. Ashley komodinin önüne kırmızı halının üzerine oturdu. En üst çekmecede fotoğrafları vardı. Ashley fotoğrafları çekmeceden çıkartıp önüne yaydı. Fotoğrafları daha sır halinde dururlardı. Ashley fotoğrafları kontrol etmeye başlamıştı ki açık olan pencere de çarptı. Ashley ani bir refleksle arkasına döndü. Asasını pencereye doğrultmuştu ama bunun rüzgardan başka bir şey olmadığına karar vermişti. Tekrar önüne döndü ve fotoğrafları kontrol etmeye devam etti. Ashley birden nefesini tuttu. Çünkü anne ve babasının tüm resimleri yırtılmıştı. Ashley'nin bu fotoğrafları böyle görmesi, içinde çok büyük bir üzüntü yarattı. Ashley foroğrafları bırakıp alt çekmeceye geçti. Orada da her şey tam gibi gözüküyordu. Ashley ayağa kalktı ve çalışma masasına doğru hızlıca ilerledi. Görünüşe bakılırsa burayı da aramışlardı. Ashley duvardaki panosuna baktı ve daha önce orada hiç görmediği bir gazete parçası gördü. Ashley mantar, kare biçimdeki panoya doğru birkaç adım attı ve gazetede bir haberin olduğunu gördü. Bu bir ölüm haberiydi. Ashley, mantar panodan gazete parçasını almaya çalıştı fakat çok güçlü bir büyüyle oraya yapıştırıldığı için alınamıyordu. Ashley asasını mantar panoya doğrulttu ve büyülü sözleri söyledi:

''Accio gazete parçası''

Gazete parçası hiç kıpırmadı. Ashley bir daha denedi.

''Accio gazete parçası''

Yine gelmedi. Ashley gazete parçasının yakınına gitti ve neden gelmediğini anlamak için incelemeye başladı. Ashley gazete parçasına bakarken gazetedeki haberi gördü haber şöyleydi:



Ashley resme baktı ve resimde anne ve babasının gülümseyen resimleri vardı. Gazetenin tarihine baktı ve on dokuz yıl öncesinin tarihinin yazılı olduğunu gördü.

Ashley, kendini hemen ordaki kırmızı bir koltuğa attı. Kendisi de bir ölüm yiyendi. Ancak artık tüm ölüm yiyenlerden nefret ediyordu. Artık bir ölüm yiyen değildi. Ashley hemen oturduğu yeden kalktı. Olanları seyredemezdi. Ne kadar çok ölüm yiyen öldürürse o kadar iyi olacaktı. Ashley şimdi kendini daha da güçlü hissediyordu. Çalışma masasına oturdu ve bakanlığa olanları anlatmak için bir mektup yazmaya koyuldu. Şimdi kendini daha mutlu ve huzurlu hissediyordu...

Spor Eğitimi

Thalia o sabah kalkar kalkmaz derin bir nefes aldı.Çok mutluydu artık bir öğrenci değil profösördü.Thalia hemen yatağını topladı, üstünü giyindi ve çıktı.Çiçekler diyarı gibi bir yer vardı.oraya gitti.Çiçekleri çok seviyordu.Çiçek kokusu onu rahatlatıyor ve acılarını, üzüntülerini unutturuyordu.Eveden nasıl uzak kalacağını düşünüyordu.Gökyüzünden gelen mavi ışıklara dalmıştı ki birinin eli
omzuna deymişti.Arkasına döndüğünde annesi vardı.Annesine büyük bir duyguyla sarıldı.Hissettiği duygular karma karışıktı.Annesi:

\"Kızım.....Seni çok özlicem\"derken ağlıyordu.Tahalia da kendisini tutamadı.Ama annesini daha çok üzmek istemiyordu.Thalia:

\"Ya anne yapma böyle ömür boyu girmiyorum ya hadi içeri girelim\"der ve içeri girerler.Annesi güzel bir kahvaltı hazırlamıştı.Thalia babasını çağırmaya gitti.Babası hala uyuyordu.Yanağına bir öpücük kondurdu.Thalia:

\"Hadi uyan bakalım.Kahvaltı hazır seni bekliyor\"dedi ve hemen ellerini yıkayıp kahvaltıya oturdu.5 dakka sonra babası geldi.Beraber kahvaltılarını yapıp Peron 9/3 yetişmek için hazırlandılar.Thalia akşamdan eşyalarını hazırlamıştı.Ailesiyle birlikte Trenin yolunu tuttular.Thalia\'nın annesi yol boyunca ağlamıştı.Thalia hiç belli etmek istemesede ağladığı belli oluyordu.Thalia biletini alıp gitmeden önce ailesiyle vedalaştı sonra hızlı bir şekilde kayboldu.Yol boyunca hiç konuşmadı, sadece yolu izledi.Hogwarts\'a gelmişti içinden:

\"Bu sene çok eğlenicez\"dedi ve Hogwarts\'a doğru gitti.Kendinden emin adımlarla ilerliyordu.Gördü kişilere gülümdseyip selam veriyordu.Kimse onu tanımıyordu.Herkeze selam vermesine şaşırmışlardı.Thalia\'yı tanımıyorlardı.Ama Thalia onları tanıyordu.Onlar Thalianın öğrencileriydi.Hogwartsa girer girmez odasına yerleşti ve müdürün yanına gitti.Thalia:

\"Bay Russel.Ben Thalia Lynn Clarkson.Eski ömğrencilerinizdenin ve Spor Eğitimi öğretmeniyim\" Russel:

\"Ah tanıdım seni görmeyeli uzun zaman olmuştu burdaki işinle başarılar dilerim\"dedi ve Thalia\'yla el sıkıştılar.Thalia odadan çıktı ve bu sene ki programını yapmaya başladı.Thalia yumuşak görünsede derslerde acımasız olabiliyordu.Canı çok sıkkındı.Hala ailesini düşünüyordu.Rahatlamak için Göl kenarına gitmeye karar verdi.Göl kenarıdndaki sessizlik onu rahatlatıyordu.Artık bir profösördü.Böyle davranmaması gerektiğini düşündü ve kendini toparladı.Ondan önce profödsörün öğrencilerinie göz attı.Başarılı olanlarla konuştu.Yarışmalara katılmaları gerektiğini söyledi.Onlarda katıldılar.Profösörlerin odasına gitti ve:

\"Merhaba arkadaşlar ben yeni profösör Thalina Lynn Clarkson.Herkeze bu yıl başarılar dilerim\"dedi

Umarıım olmuştur

Sihirli Yaratıkların Bakımı

Başka Sitedeki Rp'm

Bir gerginlik havası hakimdi etrafta. Bu farkedilmeyecek gibi değildi zaten. Sanki ikiside birbirine karşı rol yapıyor gibi davranıyorlardı. Çünkü Angel, şu anki konumlarında birbirlerine içlerinden geçenleri söylemediklerinin farkındaydı. Bu inkar edilemezdi elbet. Angel'ın asası cebinde ucu hafif görünür bir şekilde duruyordu. Angel bugün o asaya asla dokunmak istemiyordu. Dokunmasını gerektirecek bir tartışmanın yaşanmasını istemiyordu çünkü.. Loş olan ışık Eloisé'nin ve kendisinin sadece belli bir bölümünü aydınlatmıştı. Fakat ikisininde saç rengi yeterince dikkat çekecek kadar sarı olduğu için birbirlerini rahatça ayırt edebiliyorlardı. Eloisé'nin tıpkı kendisi gibi beline kadar uzanan saçları vardı. Bu küçüklüklerinden beri ikisinin de böyleydi ve beraber Hogwarts'ın koridorlarından geçerken diğer öğrenciler onları büyük bir hayranlıkla izlerlerdi. Bu ikisini mutlu eder ve havalanmalarına sebep olurdu. Eloisé ile olan bağını kopardıktan sonra o günleri hatırlayarak ne kadar çok iç çektiğini bir tek kendisi bilecekti ve şimdi bile o anıları aklına gelince hafif iç çektiğini farketti fakat Eloisé bunu farkedememişti.. İkisi de birbirlerine hala düşmanca bakışlar atıyordu ve ortamın gerginliği hala son bulmamıştı. Angel bu gece burada ne yaşanacaksa sonradan pişman olmak istemiyordu onun önünde küçük düşmekse asla istemiyordu bu nedenle her şeyi tartarak kelimelerin ağzından dökülmesine izin veriyordu. Eloisé'nin de aklında tartarak ona karşılık verdiği belliydi ve yine aynı tiz sesiyle;

-"Ben senden hesap değil yanıt istiyorum Angel. Biliyorsun buranın sahibiyim ve buraya gelen insanların güvenliğinden sorumluyum. Görüyorsun ki dolunay var ve dolunayda gitmek isteyeceğin en son yerlerden biri Bağıran Baraka’dır"

şeklinde yanıt verdi. Eloisé'nin ağzından çıkan her lafsa sanki Angel'a daha da büyük acı veriyordu. Eloisé lafını bitirdikten sonra Angel yeniden gözlerini yere çevirdi ve derin bir nefes alarak cüppesini düzeltti. Evet burasının sahibi o olabilirdi. Ama Angel'ın nereye ne zaman gideceğine kimse karışamazdı. Kendisinin fazla inatçı bir huyunun olması da bunun göstergesiydi zaten. Miğdesinin bulandığını hissedebiliyordu Angel yeni yeni. Bu kadar stres ona fazla gelmiş olmalıydı. Kurtadamların iniltileride hala son bulmamıştı ve bu Angel'a baş ağrısından başka bir şey vermiyordu. Kendisini pek iyi hissettiği söylenemezdi bu nedenle. Ama yinede onun karşısında güçlü durmak zorunda hissediyordu kendini. Bunu başarıyordu da. Elini büyük bir zarafetle alnına doğru götürdü ve hafifçe ovarak tekrar indirdi. Eloisé'ye söyleyeceklerini aklında tartamıyordu artık pek. Ama yinede onun karşısında sessiz kalacakta değildi. Bu nedenle dudağını diliyle hafifçe ıslattıktan sonra gözlerini yerden yeniden Eloisé'ye doğru çevirdi ve ikisinin de birbirine ateş saçan bakışları arasında;

-"Beni düşündüğün için teşekkür ederim Eloisé.. Ama ben kendi güvenliğimi sağlayabilirim elbet.. Yani sen olmadanda.. Tıpkı bunca yıl olduğu gibi.."

dedi hafifçe sırıtarak. Bunu ona acı vermek istiyor gibi söylemişti Angel. Üstüne vurgu basarak ve yeniden kurtadamların iniltileri arasında Eloisé'nin gözlerinin içine bakmayı sürdürdü..

alındın.. hemen rütbeni veriyorum!!

Bitkibilim


“Hey! Hey! Kimse size koridorda büyü yapılmayacağını söylemedi mi.”

“Offf Mrs. Walke- Özür dileriz Profesör ama hepsi onun suçu sataştı. “

“Yalan önce sen önümü kestin.Hem Beauxbatons öğrencisiyim diye korkak olduğumu da söyledin..”

“Kimin ne yaptığı hiç önemli değil, ikinizin de suçu aynı bu yüzden Firentoad ve Phoenixfeather binalarından 10 ‘ar puan ayrıca -…”

“Amaa Profesör.”

“Lütfen sözümü kesmeyin Mr. Miller! Ayrıca ikinizinde bu haftaki Hogsmeade Gezisi iptal edildi o gün bana Boynuzlu Kara Kurbağalarını ayıklamam için yardım edecekseniz.Cumartesi saat 10.00 ‘da çocuklar odamda bekliyorum.Sakın geç kalayım demeyin.Aklıma gelmişken şimdiki dersiniz ne sizin?"

“Biçim değiştirme, Profesör Walker.”

“Tamam şimdi başka sorun çıkarmadan biçim değiştirmeye anlaşıldı mı?”

Çocuklar cevap vermedi onun yerine peki dercesine başlarını sallayıp biçim değiştirme koridoruna doğru yürümeye başladılar.

Belki biraz sert olmuştu ama okulda düzeni sağlamak için bu gerekiyordu.Kendi öğrenciliğini unutmamıştı.Tonks’da pek akıllı bir öğrenci değildi zamanında az mı çektirmişti öğretmenlerine hele ki kuzeniyle bir araya gelince Weasley ikizlerini aratmazlardı.Eski anılarını düşünerek yürümeye başlamıştı.Tam olarak nereye gittiğini kendi de bilmiyordu.B ir an durup etrafına baktı, odasına giden koridorun başında buldu kendini.

Kapısını açıp içeri girdiğinde masasının üzerinde gri renkli bir baykuş daireler çiziyordu.Bu baykuş sevgilisinin baykuşuydu.Masasına doğru ilerlerken bütün günün yorgunluğun üzerinden gitmiş olduğunu hissetti.Ondan gelen bir haber bile onu mutlu etmeye yetiyordu.Masaya yeterince yaklaşınca baykuş omzuna kondu.Tonks heyecanlı bir şekilde baykuşun ayağındaki notu çözmeye başladı..Baykuş ayağında not alındıktan sonra görevini başarıyla yapmanın rahatlığıyla pencereden dışarı uçtu.Tonks hemen mektubu açıp okumaya başladı.

" Sevgilim;
Bu gün seni Hogsmeade görmeye geliyorum. Umarım izin alıp Üç Süpürgeye gelebilirsin. Akşam üzere ancak orada olabilirim."


Bugün aldığı en iyi haberdi bu…Sevgilisiyle buluşacaktı hem de sadece birkaç saat sonra…Acele etmelisi gerekiyordu. Önünde fazla bir zaman yoktu.

İşlerini halledip hazırlandıktan sonra artık sevgilisiyle buluşmaya hazırdı.Hızla odasından çıkıp Hogsmeade doğru ilerlemeye başladı.Chris Üç Süpürge’de onu bekleyeceğini söylemişti.Acaba gelmişmiydi.Üç Süpürgeden içeri girince etrafa göz gezdirdi.Evet oradaydı duvarın köşesindeki masada kapıya sırtı dönük olarak oturuyordu.Yavaşça masaya yaklaşıp ona sarıldı ve yanağından öptü.


“Merhaba hayatım umarım çok bekletmemişimdir..”


Out:Başka sitedeki rp'm

Bitkibilim dersi senindir.İyi şanslar!

Sihir Tarihi...

Sterling uyanır...Güneşin ışıkları yüzüne vurmaktadır...Mp3Çalarının açık kaldığını hisseder...Mp3çalara bir bakar...Bunu babası hediye etmiştir pilsiz ve kapasitesiz olduğu için her istediği şarkıyı hemen dinleyebiliyordur...Bu yüzden onun eşsiz olduğunu düşünür...Yatağından kalkar...Gözlerini ovuşturup üstünü giyer...Gayet doğal çıktığı evinin bahçesinde, güneşin kendini gösterdiği bir günde, biricik sevgilisinin sesiyle irkilir ve arkasını döner...Bahçede arkadaki masayı görünce karnı guruldar...Sevgilisine doğru koşar onu kucaklar ve masaya giderler...Masada yemeğini yerken sevgilisiyle bakışıyordur...

"Hayatım hiçbirşey yemiyorsun ama?" der sevgilisine telaşla...Sevgilisi ise bozuntuya vermeden:
-Ben senden önce yedim...Hem benim küçük bir işim var ben gidiyorum tamam?..1-2 saate kadar gelirim...Sen kahvaltını yap duşunu al...Küveti doldurdum bile...Hoşcakal canım... der ve evden ayrılır...Sterling ise yemeğini bitirdikten sonra duşa girer...Duştan çıktıktan sonra sevgilisini beklemek için bahçeye çıkar ve topladığı masanın yanına oturarak bir kitap okumaktadır...Hamster'i Jack ile ilgilenir...Zaman böyle geçerken dışarıdaki işleride unutmamıştır...Bugün bakanlığa uğramadığı için tedirgindir...Sevgilisi gelir...Onu mutlulukla karşılar Sterling...Fakat sonradan gitmesi gerektiğini ona anlatır...Kendisi gider...

Bakanlıktan geri gelmiştir...Üstü başı toz içindedir...Girip bir duş alır...Sevgilisini görmemiştir...Duştan çıkınca sevgilisinin yatak odasında uyuyakaldığını görür...Yanağına bir öpücük kondurarak onu hafifçe uyandırır...Ve uyandırdığı için sevgilisi ona kızar yastık savaşı yaparlar...

Akşam olmuştur...Akşam için biryerlere gitmek istediği Sterling'in davranışlarından belli olmuştur...Nişanlısıyla beraber gittikleri yerde nişanlısı ve biricik sevgilisine evlenme teklifi sunar...Sevgilisi kabul edince yüzü gülmüştür...Bir hafta evlenmeyi planlarlar...Ve oraya kimleri çağıracaklarını konuşurlar oracıkta...Eve giderler ve beraber ilk defa aynı yatağa yatarlar...

Rp başka bir siteden altındır tabii kendi üyeliğimin alıntısı...

Senindir..xD

Ders:Bitkibilim
Öenek rp:Horniel nedenini bilmiyordu ama çok yorgundu bütün gün uyuyabilirdi.Ama yatak rkadaşı onu sabahın ilk ışıkları ile uyandırdı.Yatak arkadaşı:
-Honiel bu gün yapacaklarımız arasında tembellik yok.dedi ve Hornielı yatağından kaldırıdı.Horniel:
-Ufffffff yaaa bugün cumartesi niçin tembellik yapmıyoruz ki. der ve yatağına geri döner.Ama arkadaşı Horniel'ı gene yatağından kaldırır ve onu bir daha yatağına göndermez.Horniel ve arkadaşı giyindikten sonra Diagon yoluna doğru yola çıkarlar.Yolda şiddetli bir yağmur başlar Horniel ve arkadaşı koşa koşa Çatlak Kazana girerler içerisi yağmur yüzünden tıklım tıklımdı.Horniel ve arkadaşı boş bir masa bularak oturdular.Garson masaya yaklşarak:
-evet efendim ne istemiştiniz .dedi.Horniel:
-2 tane kaymak birası alabilirmiyiz.dedi.garson:
-tabiikide efendim.dedi ve 2 tane kaymk birayı önlerine koydu.

RP RP DIŞI:DEVAMI GELMEECEKTİR!!!!!!